مقایسه دو روش کراتکتومی فوتورفرکتیو با حفظ بافت و انفرادی‌شده از نظر میزان اعوجاج بعد از عمل

هدف: مقایسه کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK) به روش استاندارد حفظ بافت (TS: tissue saving) و به روش انفرادی‌شده (P: personalized) از نظر تغییرات اعوجاج (aberration) بعد از عمل. روش پژوهش: این مطالعه بر روی مراجعه‌کنندگان به کلینیک پارسیان اصفهان طی سال 1386 انجام پذیرفت. همه افراد داوطلب عمل PRK که هیچ منع شناخته‌شده‌ای برای عمل رفرکتیو قرنیه نداشتند؛ وارد مطالعه شدند. معیارهای خروج از مطالعه شامل ایجاد عارضه شدید قرنیه به نحوی که امکان ابرومتری (aberrometry) وجود نداشته باشد و عدم مراجعه بیمار برای پی‌گیری‌های لازم بودند. پس از انجام معاینات کامل چشم‌پزشکی، یکی از چشم‌ها به طور تصادفی تحت PRK با روش TS و چشم مقابل تحت PRK با روش P قرار گرفت. دستگاه انجام جراحی ثابت بود. برای بیماران، قبل و 6 ماه پس از عمل ابرومتری انجام شد. یافته‌ها: مطالعه بر روی 296 چشم از 148 بیمار (67 مرد و 81 زن) با میانگین سنی 0/7±1/29 سال انجام شد. دو گروه از نظر چشم چپ یا راست، قطر مردمک و اندازه نزدیک‌بینی قبل از عمل تفاوت معنی‌داری نداشتند (65/0P=). پس از عمل، گروه TS در 9/88 درصد موارد و گروه P در 6/92 درصد موارد دید اصلاح‌نشده 25/20 یا بهتر داشتند (83/0P=). هم‌چنین رفرکشن چشم‌ها در 6 ماه پس از عمل، 36/0±50/0- دیوپتر در گروه TS و 43/0±31/0 دیوپتر در گروه P بود (95/0P=). اندازه RMS (root-mean-square) در گروه TS قبل از عمل، 17/0±41/0- و پس از عمل 43/0±86/0 بود (01/0P<). این اندازه‌ها در گروه P، به ترتیب 39/0±47/0 و 43/0±77/0 بودند (01/0P<). تفاوت RMS قبل (30/0P=) و بعد (25/0P=) از عمل بین دو گروه معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: اعوجاج بعد از PRK، در هر دو شیوه حفظ بافت و انفرادی‌شده، به طور معنی‌داری افزایش می‌یابد ولی این دو روش از نظر اندازه اعوجاج تفاوت معنی‌داری ندارند. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1388؛ دوره 14، شماره 3: 261-257